Η Γιώργαινα

Τούτ' η γης, μωρέ Γιώργαινα,

[τούτ' η γης που την πατούμε,]]

όλοι μέσα θε να μπούμε.

Τούτ' η γης, μωρέ Γιώργαινα,

[τούτ' η γης με τα χορτάρια,]]

τρώει νιούς και παλικάρια.

Που ‘σουν πέ-, μωρέ πέρδικα,

[που ‘σουν, πέρδικα καημένη,]]

πο’ ‘ρχεσαι βαλαντωμένη.