Δώδεκα χρόνια φυλακή

Δώδεκα χρόνια φυλακή, κόρη Καλαματιανή,

στα σίδερα κλεισμένος πόσα πέρασα ο καημένος.

Κανείς δεν ήρθε να με ιδεί, κόρη Καλαματιανή,

από τους εδικούς μου, συγγενείς και αδεργούς μου.

Παρά μια κόρη π’ αγαπώ, πες το, όπως το λέω κι εγώ,

‘κείνη γραφή μου στέλνει και κρυφά μου παραγγέλλει.

Στείλε μου το μαντήλι σου,  καημό πο’ ‘χει τ’αχείλι σου

στείλε το να το πλύνω,  με τα δάκρυα που χύνω.

Πού να ‘βρει η κόρη το νερό,  κορίτσι καλαματιανό,

πού να βρει το σαπούνι,  άσπρο, παχουλό πιτσούνι.