Τα βασανά μου

Τα βάσανά μου πληγώνουνε την καρδιά μου

και μου μαραίνουν τη ζωή, δεν μου ‘μεινε πνοή.

Σαν συλλογούμαι τα βράδια δεν κοιμούμαι,

γιατί με ζώνουνε οι καημοί κάθ’ ώρα και στιγμή.

Μέσ’ στο κελί μου θα λιώσει το κορμί μου

και θα με φάει η μοναξιά, μανούλα μου γλυκιά.

Πέρασαν χρόνια, άσπρα μαλλιά σαν χιόνια,

με γέρασε η φυλακή, μανούλα μου, γιατί.

Τι έχω φταίξει και ποιος να με προσέξει,

στο κάτω-κάτω της γραφής, μανούλα μου, θα δεις.

Ότι δε φταίω και μέρα-νύχτα κλαίω,

στα σίδερα της φυλακής και θα με λυπηθείς.