Ξενιτεμένοι

Δέκα χρόνια μες στα ξένα
λείπω τώρα αχ μανούλα
[την πατρίδα συλλογιέμαι
και μου καίγετε η καρδούλα] 2χ

Βρε πανάθεμά σε φτώχεια
που αντρόγυνα χωρίζεις
[γιούς, πατέρες ξενιτεύεις
και ορφάνια μας γεμίζεις] 2χ

Μες τα ξένα μοναχό μου
είμαι μάνα το καημένο
[κι από τα χρυσά σου χέρια
ένα γράμμα περιμένω] 2χ

Μάνα τούτες τις ημέρες
σου ‘στειλα και άλλο γράμμα
[διάβασέ το, φίλησέ το
το ‘χω γράψει με το κλάμα] 2χ