Ο μεθυσμένος

Μπεκρή και μόρτη μ' έκαμαν αυτά τα πείσματά σου

και μεθυσμένος να γυρνώ, αμάν, πάντα στη γειτονιά σου.

Μα 'συ ούτε γυρνάς να ειδείς πως έχω κατηντήσει,

για να σου πω τον πόνο μου, η φλόγα μου να σβήσει.

Να σ' απολαύσω δε μπορώ, δεν ξεύρω τι να κάμω,

λυπήσου με, μικρούλα μου, αμάν, μη θέλεις να πεθάνω.

Αλλαξε πια τη γνώμη σου και τη σκληρή καρδιά σου

και άφησέ με να ριχτώ μέσα στην αγκαλιά σου.