Φωτιές τα τσιγγάνικα μάτια

Μενεξεδένιο το δείλι,

ρόδι σκασμένο τα χείλη,

γιούλι απ’τη Γρανάδα,

γλυκιά μου αγάπη που δε σε ξανάειδα.

Φωτιές τα τσιγγάνικα μάτια,

φιλιά που σε κάνουν κομάτια

και αγκαλιά μ’ένα κορμί που σε σφίγγει σαν φίδι,

δειλινά στη Γρανάδα που δεν τα ξεχνώ.

Χείλη που σμίγουν με πόθο,

γλύκα π’ακόμα τη νοιώθω,

όνειρο που σβήνει,

τρελή στιγμή που αναμνήσεις αφήνει.

[Φωτιές τα τσιγγάνικα μάτια,

φιλιά που σε κάνουν κομάτια

και αγκαλιά μ’ένα κορμί που σε σφίγγει σαν φίδι,

δειλινά στη Γρανάδα που δεν τα ξεχνώ.]x2