Σαν έρημο πουλάκι

Μονάχη ζω στην ξενιτιά, σαν έρημο πουλάκι,

[ μα να ξεχάσω δε μπορώ, κάποιο κρυφό φαρμάκι ] (x2)

Γι' αυτόν που μ' απαρνήθηκε και χρόνια με γελούσε,

[ παράτησα τη μάνα μου, για με που μόνο ζούσε ] (x2)

Κι όποιος βαθιά αγάπησε δίχως αγάπη να βρει,

[ αυτός ας έρθει να με βρει, στην ξενιτιά την μαύρη ] (x2)

Για να μου πει πως ξέχασε, που βρήκε το βοτάνι,

[ γιατ' η καρδιά μου έλειωσε, κοντεύει να πεθάνει ] (x2)