Με παίρνει το φιλότιμο

Με παίρνει το, με παίρνει το φιλότιμο

κι απ' το παρά- κι απ' το παράπονό μου

δακρύζουνε, δακρύζουνε τα μάτια μου

και λιώνω απ' τον καημό μου.

Θέλω σε όλους να το πω

μα ποιος να με πιστέψει

πως μια γυναίκα αγάπησα

και μ' έχει καταστρέψει.

Μια νύχτα ε- μια νύχτα έφυγε μακριά

χωρίς να με, χωρίς να με ρωτήσει

και στ' ορφανό, και στ' ορφανό σπιτάκι μας

δεν θα ξαναγυρίσει.

Θέλω σε όλους να το πω

μα ποιος να με πιστέψει

πως μια γυναίκα αγάπησα

και μ' έχει καταστρέψει.

Στην ρημαγμέ- στη ρημαγμένη κάμαρα

κοιμάμαι τω- κοιμάμαι τώρα μόνος

να την ξεχά- να την ξεχάσω δεν μπορώ

και με πληγώνει ο πόνος.

Θέλω σε όλους να το πω

μα ποιος να με πιστέψει

πως μια γυναίκα αγάπησα

και μ' έχει καταστρέψει.