Ο καημός του ξενιτεμένου

Μόνος έρημος και ξένος

τριγυρνώ στην ξενιτιά,

[ψάχνω ο δόλιος για ν’ αντικρύσω,

της μανούλας μου, μια γλυκιά ματιά.]x2

Σα μια βάρκα μεσ’ στο κύμα,

σαν πουλί χωρίς φωλιά,

[μοιάζω μάνα μου κι εγώ στα ξένα,

μια και δεν έχω εσένα συντροφιά.]x2

Μάνα ήρεμα ζητάω

ένα τέλος ο φτωχός,

πριν πεθάνω εδώ στα ξένα

πάλι μανούλα μου να σε ξαναδώ.