Ο τραυματίας (Μπακάλη)

Βογκάει το Βίτσι, μουγκρίζει ο Γράμμος,

τα παλικάρια πολεμούν μεσ' στη φωτιά,

[μα κάποια σφαίρα σφυρίζει στον αέρα

κι ένας λεβέντης τραυματίζεται βαριά.]]

Νιώθει το βλήμα μεσ' στο κορμί του,

κοιτά, το αίμα τρέχει τώρα απ' την πληγή,

χαμογελάει σαν βλέπει τη σημαία

πάνω στο Βίτσι να υψώνεται γραμμή.

Βλέπει μπροστά του μια Ελληνίδα

με τα ματάκια του να είναι πια θολά

και δυο φαντάροι τον βάζουν στο φορείο

κι από τη μάχη τόνε παίρνουν μακριά.

Μόλις μαθαίνει η δόλια μάνα,

μέρα και νύχτα τον Θεό παρακαλεί

από τον Χάρο να σώσει το παιδί της,

γιατί θα μείνει μέσ' στον κόσμο μοναχή,

από τον Χάρο να σώσει το παιδί της,

γιατί η πατρίδα πάλι θα το χρειαστεί.