Ο μυστήριος

Είμαι μυστήριος μα τον Θεό, το λένε όλοι, το λέγω κι εγώ,

έπεσα δίπλα πω, πω, πω, πω και βολικό, βρήκα το βάσανο, το δουλικό.

Είμαι μυστήριος και το καυχιέμαι, άλλη απ΄ τη γκόμενα δε συλλογιέμαι,

βάρδα μια τρίχα της πω, πω, πω, πω μην αγγιχτεί,

γιατί κι ο Άδης μ’ έχει σκιαχτεί.

Ε ρε, μυστήριε κι όποιος μπορεί να σε κοιτάξει, να το σκεφτεί,

όσο κι αν θέλει πω, πω, πω, πω να φυλαχτεί,

σε καβγαδάκι, ωχ, θε να μπλεχτεί.

Βρε πως τσακώνομαι για ‘να μεράκι, μη μου πειράξουνε το βασανάκι,

θέλω να πλένει πω, πω, πω, πω στ’ αφεντικό

κι εγώ να παίρνω το ψιλικό.