Το κουτσαβάκι (Κασιμάτης Ζ.)

Τί σε μέλ’ αν είμαι κουτσαβάκι
και το μαύρο κι αν τραβώ
κι αν μεθάω ρε μανίτσα
και στους δρόμους τραγουδώ

Τί σε μέλει αν παίζω ζάρια
και με χήρες κι αν γλεντώ
αφού κούκλα μου το ξεύρεις
πως εσένα αγαπώ

Τί σε μέλει κι αν γυρίζω
σ΄ όλους τους συνοικισμούς
κι αν ρουφάω ηρωίνη
και αν κοιμάμαι στης Ντουντούς

Πίστεψε με ρε τσακίστρα
πως εσένα αγαπώ
και μην θέλεις να με κάνεις
άδικα να σκοτωθώ

Αφού θέλεις να τα παρατήσω
κάθε μαύρο και πιοτό
όλα φως μου θα τα λησμονήσω
γιαβουκλούς σου σαν γινώ

Κι έτσι θα βρεθούμε οι δυο μας
χωρίς ντέρτια και θυμούς
και μες στο τρελό σεβντά σου
θα ξεχνάμε τους καημούς