Στης Αθήνας τις ομορφιές (Εσκενάζυ Ρ.)

Από στίχοι
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Μες της Αθήνας τις ομορφιές

ξεχωρίζει μια που καίει καρδιές

έχει μαύρα μάτια, μαύρα μαλλιά

και στο μάγουλό της μικρή ελιά.


Αμάν, αμάν, αμάν, πα’ να τρελαθώ

από τότε που την είδα μου ‘βαλε καημό

και γι’ αυτήνε μέρα νύχτα κλαίγω και θρηνώ

κι όλο λιώνω απ’ την αγάπη που ‘χω στην καρδιά

και χωρίς αυτή ποτέ δε θα βρω γιατρειά


Μια μέρα που την ξαναείδα της είπα κυρά μου

έλα με ‘μέ να γίνεις ταίρι για να γιάνει η καρδιά μου

και μου λέει τότ’ αυτή δε θέλω να μ’ αγαπάς

γι’ άλλον εγώ πονώ πάψε να με λαχταράς


Και από τότε ο καημένος

γυρνάω πονεμένος

και ώσπου να βγει η ψυχή μου

θε να ζω μαραζιασμένος.