Λαυριώτισσα

Τα μεράκια πάλι απόψε μου φουσκώσαν την καρδιά

[και θα πάω να μεθύσω Λαυριώτισσα γλυκιά.]]

Μέσα στο κρασί θα πνίξω τον δικό σου τον καημό,

[θα σε διώξω απ’ την καρδιά μου μ’έναν αναστεναγμό.]]

Μήπως απ’ το μεταλλείο, πήρες κι έβαλες κακιά,

[μεσ’ στ’ αφράτα σου τα στήθια, μολυβένια μια καρδιά.]]

Γι’ αυτό δεν πονάς που κλαίω, παιχνιδιάρικο μικρό,

[πες μου τι θα καταλάβεις, σαν με δεις στη γη νεκρό.]]