Η τσακπίνα (Δούσας)

Αχ, τσακπίνα μου, καμωματού μου, σκερτσόζα τι μου κάνεις,

μη θες με τις λωλάδες σου, στον Άδη να με βάλεις.

R: Πανάθεμά την τη στιγμή, τσακπίνα μου,

που σ’ είχα πρωτοϊδεί

και μ’ άναψες στο στήθος μου, μπεμπέκα μου,

φλόγα παντοτινή.

[Αχ/μη, μη μου κλέβεις την καρδιά, τσακπίνα μου, καμωματού,

σκερτσόζα μου ολόγλυκια,

έλα τσακπίνα, δως μου μια παρηγοριά.]]

Τα νάζια, τα καμώματα, τις τσακπινιές που κάνεις

και με αυτές τις μαριολιές στον Άδη θα με βάλεις.

R